Sitúase nunha paraxe pintoresca preto de Prada, A Veiga.

Hai anos, centos de fieis reuníanse, o Día da Ascensión, para tomar parte nas celebracións relixiosas que tiñan lugar no Santuario do Cristo da Ascensión existente nas inmediacións da localidade de Prada. O paso do tempo provocou que os romeros se limiten exclusivamente a habitantes da contorna, aínda que a festa séguese celebrando con todos os seus ingredientes. A difícil accesibilidade do Santuario, situado no medio dun castañal, entre as poboacións de Riomao e Prada, contribuíu hasta decadencia dun dos templos máis fermosos da zona.

Os indicios apuntan a que o santuario primitivo, orixe do actual, puido construírse en 1609. Este dato baséase fundamentalmente na inscrición "Ascensión 1609 Domini" existente na capela. Sobre o santuario actual consérvanse evidencias desde 1798.

No medio dun bosque de castiñeiros, á igrexa do Cristo da Ascensión chégase pola estrada que leva de Prada a Riomao. Desde esa estrada, unha pista asfaltada permite chegar ao Santuario.

Sobre un pequeno promotorio, a maneira de balcón e rodeado de castiñeiros centenarios, álzase o santuario do Cristo da Ascensión.

Construído con sillares de manpostería e con planta de cruz latina, consta no seu interior dun coro, dúas pequenas capelas laterais (con imaxes da Virxe das Dores e de Xesucristo) e un altar, que preside a imaxe de Cristo no momento da súa Ascensión, entre catro columnas corintias e rodeado dos apóstolos e da Virxe María.

Detrás do altar está a sancristía, cun acceso ao exterior a modo de balcón voado de pedra cun altar e un pulpito que se utiliza para celebrar misaal aire libre en días de gran concentración de fregueses. Mide 41 metros de longo por 15 de ancho (incluíndo as capelas laterais), con 415 m2 de superficie(1.745 se sumamos o santuario máis as dependencias exteriores).

Posiblemente, no lugar no que se atopa houbo antes unha ermida pois nunha inscrición no dintel da porta pode lerse "Ascensión Domine 1690", e non foi ata 1799 cando se bendixo a actual capela maior e construíronse as dependencias que rodean o santuario para o descanso dos peregrinos e cuadra para os animais. En 1806 construíuse a sancristía,e entre 1812 e 1816 a torre-campanario. Coa adquisición das campás, unha de 288 kg e outra de 104, en 1825, podemos dar como concluída a construción do Santuario.